чин

м 
1. рутба, мансаб, мартаба; 
высокий чин рутбаи олӣ (баланд); 
нижний чин уст. воен. рутбаи поёнӣ; 
офицерский чин унвони офицерӣ; 
быть в чинах соҳиби мансаб будан, дорой мар­таба будан 
2. амалдор, мансабдор; 
чины судебного ведомства мансабдорони идораҳои адлия 
3. уст. книжн. тк. ед. тартибу қоида, расму оин <> классные чины юр. рутбаҳои ходимони прокура­тура; 
без чинов шутл. бетакаллуфона; 
по чину аз рӯи мансаб; 
чин чином, чин по чину аз рӯи қоида; 
чунонки бояду шояд