уставиться
сов. разг. 1. ғунҷидан, ҷой гирифтан; стол здесь не уставится стол дар ин ҷо намеғунҷад 2. на кого--что чашм дӯхтан, бо диққат назар андохтан; он уставился на меня с удивлением ӯ ба ман бо тааҷҷуб чашм дӯхт 3. чем пур шудан; поле уставилось скирдами сена саҳро аз ғарамҳои хасбеда пур шудааст