.
c русского с таджикского

уста

мн. уст. поэт. даҳон, даҳан, лаб; 
с улыбкой на устах бо лабони хандон; 
целовать в уста аз лаб бӯсидан <> из уст в уста- аз даҳон ба даҳон; 
на устах у всех вирди забони ҳама, дар даҳони ҳама; 
вложить вуста кого-л., чьй-л., кому-л. касеро ба сухан овардан; 
говорить чьими-л. устами сухани касеро изҳор кардан; 
звучать в чьих-л. устах аз даҳони касе сухан баромадан; 
не сходить с уст вирди забон будан; 
твоими (вашими) бы устами да мед пить погов. шакар ба даҳонатон; 
узнать (услышать) из вторых (третьих) уст аз за-бони дигарон шунидан; 
узнать (услышать) из первых уст аз забони шоҳиди вокеа шунидан