уста
мн. уст. поэт. даҳон, даҳан, лаб; с улыбкой на устах бо лабони хандон; целовать в уста аз лаб бӯсидан <> из уст в уста- аз даҳон ба даҳон; на устах у всех вирди забони ҳама, дар даҳони ҳама; вложить вуста кого-л., чьй-л., кому-л. касеро ба сухан овардан; говорить чьими-л. устами сухани касеро изҳор кардан; звучать в чьих-л. устах аз даҳони касе сухан баромадан; не сходить с уст вирди забон будан; твоими (вашими) бы устами да мед пить погов. шакар ба даҳонатон; узнать (услышать) из вторых (третьих) уст аз за-бони дигарон шунидан; узнать (услышать) из первых уст аз забони шоҳиди вокеа шунидан