угодно

1. в знач. сказ. кому лозим (даркор) аст; 
что вам угодно ? чӣ мехоҳед?, ба шумо чӣ лозим?;
как вам угодно ихтиёр ба шумо, майлатон; 
не угодно ли? магар лозим нест? 
2. частица в сочет. с мест. и нареч.: как угодно чӣ тавре ки хоҳед; 
фарқ надорад; 
где угодно куҷое ки бошад; 
какой угодно чи хеле ки хоҳед; 
когда угодно кай ки бошад, ҳамеша; 
кто угодно ҳар кас; 
сколько угодно чй қадаре ки хоҳед, ҳар қадар лозим бошад; 
что угодно чӣ ки хоҳед, ҳар чиз <> если угодно в знач. вводн. сл. агар хоҳед, хоҳиш дошта бошед; 
если угодно собранию, я зачитаю протокол агар аҳли маҷлис хоҳиш дошта бошад, ман карорро мехонам; 
сколько душе ~ ба қадри дилхоҳ, ҳар қадар ки хоҳӣ