угодить
сов. 1. кому-чему и на кого--что хуш омадан, мақбул (маъқул) шудан, писандида шудан; ему трудно угодить ба ӯ писанд омадан душвор; на всех не угодишь погов. дили ҳамаро ёфтан мушкил 2. разг. афтида мондан, дармондан; угодить прямо в руки неприятеля рост ба дасти душман афтида мондан 3; разг. бархӯрдан, дакка хӯрдан (задан), расидан; он угодил лбом в загородку пешонааш ба тавора дакка хӯрд 4. разг. задан, расидан; угодить мячом в окно тасодуфан тӯб ба тиреза задан; в него угодила пуля ба ӯ тир расид; угодить камнем в стекло санг ғурронда оинаро задан