туго
1. нареч. таранг, танг, сахт; туго набить мешок халтаро таранг пур кардан 2. нареч. суст, бебарор; дело подвигается туго кор суст рафта истодааст 3. в знач. сказ. безл. кому, у кого, с чем разг. бад, танг; ему пришлось туго аҳволаш танг шуд; со временем у меня туго вақтам намерасад <>туго-натуго бисёр таранг, бисёр сахт қисми аввали калимахои мураккаб ба маъноҳои «сахт», «шах», «мушкил»: тугоплавкий мушкилгудоз