тон
м (мн. тона, тоны) 1. муз., физ. лаҳн, оханг, овоз, парда; низкий тон оҳанги (овози) паст; высокий тон оҳанги баланд; взять тоном выше як парда болотар гирифтан 2. (мн. тоны) мед. садои зарби дил; тоны сердца садои зарби дил; 3. тк. ед. оҳанг; властный тон оханги омирона; ласковый тон оҳанги навозишкорона 4. (стиль) оҳанг, услуб, тарз; дурной тон оҳанги беадабона; полемический тон статьи оҳанги баҳсталаби макола 5. тк. ед. муомила, рафтор; правила хорошего тона қоидаҳои муошират 6. (мн. тона) ранг, тобиш, лавн; светлые тона ранги равшан: мягкие тона тобиши нарми рангҳо <> в тон 1) мувофиқи..., монанди..., ... барин 2) ҳамранг, мувофиқ, муносиб; туфли в тон пальто туфлии ҳамранги пальто; не в тон номувофик, номуносиб; под тон чему мувофиқ, муносиб; тоном выше говорить (сказать) бо ҳаячон гап задан, баланд гап задан; тоном ниже говорить (сказать) осудатар гап задан; задать (дать) тон ибрат нишон додан; намуна шудан; повысить тон бо овози баланд гап задан; попасть в тон кому муддаои табъро гуфтан; сбавить (снизить, понизить) ~ оҳанги гуфторро паст кардан