толк
I м 1. уст. тафсир, шарҳ 2. чаще мн. толки гуфтугузор, ғайбат, овоза, миш-миш 3. разг. маънӣ, маъно, мафҳум 4. разг. суд, фоида, нафъ; какой толк? чӣ суд?, чӣ фоида?; никакого толку суде надорад, фоидае надорад 5. церк. тарикат, сулук, мазҳаб <> без толку бефоида, бехуда; с толком бамаънӣ, бофахм, боакл, пухта, асосдор; рассуждать с толком боаклона андешидан, пухта мулохиза кардан; взять в толк фаҳмида гирифтан, пай бурдан; добиться толку ба донистани чизе муваффақ шудан; знать (понимать) толкв ком-чём ба қадри ҳалвою набот расидан, қадри ҳалвою наботро донистан; сбить с толку 1) (запутать) майнагиҷ кардан 2) (толкнуть на что-л. плохое) аз роҳ баровардан, гумроҳ кардан; сбиться с толку аз роҳ баромадан, гумроҳ шудан, бероҳа шудан II в знач. сказ. разг. тела дода фиристод; он толк ногой в дверь ӯ бо пой дарро тела дода фиристод