стыд
м 1. шарм, ҳаё, изо, ҳиҷолат; не иметь ни стыда, ни совести бе ҳаёву бе ор будан; потерять стыд беҳаё шудан; сгорёть от (со) стыда аз хиҷолат сурх шудан; отбросить стыд шармро дур кардан 2. шарм, ор, номус; какой стыд! чӣ хел шармандагӣ!; стыд и срам! шармандагӣ! 3. прост, шармгинӣ, боҳаёӣ <> к стыду своему (моему) афсӯс ки..., таассуф..., бароям айб аст, аммо...