.
c русского с таджикского

стыд

м 
1. шарм, ҳаё, изо, ҳиҷолат; 
не иметь ни стыда, ни совести бе ҳаёву бе ор будан; 
потерять стыд беҳаё шудан; 
сгорёть от (со) стыда аз хиҷолат сурх шудан; 
отбросить стыд шармро дур кардан 
2. шарм, ор, номус; 
какой стыд! чӣ хел шармандагӣ!; 
стыд и срам! шармандагӣ! 
3. прост, шармгинӣ, боҳаёӣ <> к стыду своему (моему) афсӯс ки..., таассуф..., бароям айб аст, аммо...