страх
м 1. тарс, ваҳм, ҳарос, бим, хавф; чувство страха хисси бим; в смертельном страхе аз бими аҷал; бледнеть от страха аз тарс ранг паридан; дрожать от страха аз тарс ларзидан; натерпеться страху хеле тарсидан // мн. страхи разг. даҳшат, ваҳшат; ему чудились всякие страхи вай ба тарсу ваҳми бисёр меафтод; все страхи исчезли ҳеҷ хавф намонд 2. в знач. нареч. прост. хеле, бисёр, аз ҳад зиёд, бениҳоят; он страх как любит музыку вай мусиқиро хеле дӯст медорад <> рицарь без страха и упрека баҳодури бебоку пок; на свой страхи риск таваккал карда; ҷон ба каф гирифта [коре кардан]; не за страха за совесть аз рӯи виҷдон; под страхом чего-л. аз тарси чизе; под страхом смерти аз тарси марг; страха. ради тарсида, аз рӯи тарс; держать в страхе тарсонда гирифтан; у ~а глаза велики погов. тарсончак чор чашм дорад