смех
м 1. ханда; заразительный смех хандаи завқовар; саркастический смех заҳрханда; гомерический смех хандаи баланд; разразиться смехом якбора хандидан; меня разбирает смех хандаам меояд; его душит смех вай ба зӯр хандаашро медорад 2. в знач. сказ. прост. ханда аст, масхара аст; не работа, а смех ин кор нест, масхара аст <> смех сквозьслёзы хандаи гирьяолуд; [и] смех и горе (грех) ҳам хандаи кас меояд, ҳам гирьяаш; смеха ради барои шӯхӣ; смеху подобно прост. пренебр. ин масхара аст; без смеху ҷиддӣ, бе ҳазл; на смех барои ханда, барои ҳазл; недосмеху вақти ханда (ҳазл) не; кӯрам на смех хара ханда, буза бозӣ; валяться (кататься, падать, лопнуть) со смеху (от смеха) аз ханда рӯдакан шудан; надорвать животы (животики) со смеху аз ханда рӯдакан шудан