слух
м 1. шунавоӣ, қувваи сомеа, гӯш; острый слух гӯши тез 2. мусиқифаҳмӣ, мусиқидонӣ; петь (играть) по слуху бе нота хондан (навохтан); развивать слух қобилияти мусиқифаҳмиро мукаммал кардан 3. перен. овоза, хабар; до нас дошёл слух, что... ба мо хабаре расидааст, ки...; не верить слухам ба овозаҳо бовар накардан; по слухам, они не приедут аз рӯи овоза (шунид) онҳо намеоянд <> ни слуху ни духу о ком-чём, от кого на хату на хабар, ҳеҷ дарак нест; навострить (насторожить) слух 1) гӯш ба қимор шудан 2) (о животных) гӯш сих кардан; обратиться в слух ҳама тан гӯш шудан; оскорбить слух чей гӯш-харош шудан; слухом земля полнится посл. ~ ҳама ҷо овозаю дарвоза