слава

ж 
1. шаън, шараф, шӯҳрат; 
всемирная слава шӯҳрати ҷахонӣ; 
места революционной, боевой и трудовой славы ҷойҳои шӯҳрати революционӣ, ҷангӣ ва меҳнатӣ; 
достигнуть славы соҳиби шаъну шараф шудан 
2. разг. (молва, слух) овоза, шӯҳрат; 
о нём идёт дур­ная слава дар бораи ӯ овозаи бад паҳн шудааст; 
он пользуется славой пре­красного актёра вай ҳамчун актёри пурҳунар ном баровардааст 3« (хвала, честь) ҳамду сано!, шаъну шараф!; 
слав а героям! ҳамду сано ба қаҳрамонон!; 
вечная слава! шаъну шарафи абадӣ! <> на славу бисёр хуб, бисёр нағз; 
только [одна] слава, что... ирон. фақат овоза ҳаст, ки...; 
слава богу 
1) в знач. сказ, (хорошо) худоро шукр, хуб аст 
2) вводи. ел. (к счастью) шукр, шукр ки..., хушбахтона