.
c русского с таджикского

свой

(своя, своё, свой) мест. притяж. 
1. худ, хеш; 
жить своим трудом бо меҳнати худ зиндагӣ кардан; 
сядь на своё место ба ҷои худ нишин; 
я скажу своему отцу ман ба падарам мегӯям; 
у него нет своего мнения вай фикри худро надорад; 
дойти своим умом бо ақли худ фаҳмидан; 
расскажи о своем детстве дар бораи бачагии худ нақл кун 
2. (собственный) худ, азонихудӣ, аз они худ; 
он живёт в своём доме вай дар хонаи худ зиндагонӣ мекунад; 
овощи у нас свой сабзавот аз они худи мост; 
дай мне свою книгу китоби худро ба ман деҳ 
3. махсус, ба худ хос; 
в этом есть своя прелесть ин чиз латофати ба худ хос дорад 
4.муносиб, мувофиқ; 
на всякий вопрос есть свой ответ ҳар савол ҷавоби муносиб дорад 
5. хеш, азонихудӣ; 
он свой человек вай одами худист // в знач. сущ. свой м худӣ, аз они худ, азонихудӣ // в знач. сущ. свой мн. разг. хешу ақрабо; 
я не предупредил своих ман хешовандони худро огоҳ накардаам; 
скажи своим, чтобы зашли к нам ба хешу акрабоят гӯй, ки ба хонаи мо биёянд 
6. в знач. сущ. своё с гапи (фикри, кори ва ғ.) худ; 
твердить сво ё гапи худро бо исрор такрор кардан <> свой в доску прост. чор кас медидагӣ; 
своим [собственным] горбом бо меҳнати худ, бо қуввати бозуи худ; 
своим порядком ба тарзи маъмулӣ, худ ба худ; 
своими глазами бо чашми худ; 
своими словами бо забони худ; 
своя рука одами худӣ, ошно; 
сам не свой парешонҳол; 
в своё время 
1) (в прошлом) дар гузашта, як вақтҳо 
2) (когда необходимо) вақташ ки расид; 
в своём роде, своего рода гӯё ки...; 
в своё удовольствие беғамона, бепарвоёна, лоуболона; 
на своих [на] двоих пиёда; 
на свою голову бар зарари худ; 
не в своём уме девонаавзоъ, ҷиннитоб; 
брать своё 
1) (добиваться цели) ба мақсад расидан 
2) (проявляться во всей полноте) ба куллӣ зоҳир шудан 
3) (одолевать - о чувствах) ғалаба кардан; 
сон брал своё хоб бар ӯ ғалаба кард 
4) (сказываться - о возрасте) осор гузоштан; 
годы берут своё пирӣ осорашро мегузорад; 
пирӣ пирист; 
вести свой род от кого аз авлоди... будан; 
идти своей дорогой ба тарзи худ рафтор кардан; 
называть вещи своими именами ҳаққи гапро гуфтан, шаф-шаф нагуфта шафтолу гуфтан; 
не своим голосом кричать прост. сахт (гулӯ дарронда) фарёд задан; 
не видеть дальше своего [собственного] носа аз атроф бехабар будан, кӯтоҳандеш будан; 
стоять на своём исрор кардан, исроркорона таъкид кардан; 
умереть своёй смертью бо аҷали худ мурдан; 
своя ноща не тянет санги даркорӣ вазн надорад; 
~я рубаха ближе к телу посл. аввал хеш, баъд дарвеш