пропасть

сов. 
1. гум (бедарак, ғоиб) шудан, ғайб задан, мафқуд шудан у меня пропала книга китоби ман гум шуд пропасть без вести беному нишон шудан. бедарак рафтан 
2. ғоиб шудан, ғайб задан; 
горы пропали из виду кӯҳҳо аз назар ғоиб шуданд 
3. рафтан, намондан, аз даст (аз миён, аз байн) раф­тан; 
у него пропало зрение ӯ кӯр (нобино) шуд; 
запах пропал бӯ рафт, бӯй парид маҳв шудан, нобуд шудан, халок шудан, мурдан; 
цветы пропали от мороза гулҳо аз хунукӣ нобуд шуданд 
4. зоеъ (беҳуда) рафтан, бар абас (ба хадар) рафтан, табоҳ шудан; 
у меня пропал даром целый час як соат вақтам беҳуда гузашт пан или пропал, либо пан, либо пропал погов. ё шоҳ ё гадо; 
хар чӣ бодо бод; 
пропади (пропадай) пропадом! нест шав!, дафъ шав!, гум шав!, садқаи сар!; 
пиши пропало мурдам гуфтан гир, сабил монд (расво шуд) гуфтан гир
ж 
1. чар, партгоҳ. ҷуқурии бетаг, варта, ғаркоб; 
горная тропинка вилась над пропастью пайраҳаи кӯҳӣ қад-кади партгоҳ мерафт // фазои бепоён, қаър, умқ; 
морская пропасть поглотан корабль қаъри баҳр киштиро фурў бурд 
2. перен. фарқи кал он, тафовути бузург; 
между ними лежит пропасть байни онҳо фарқи калон аст, фарқи байни онҳо аз замин то осмон аст 
3. разг аз ҳад зиёд (афзун), як дунё, як олам; 
у него пропасть дел ӯ як олам кор дорад 
4. в знач. межд. разг. [эҳ] сабилмонда. [эҳ] зормонда; 
тьфу [ты] пропасть ! А я не узнал тебя оббо (тавба)! Туро нашинохтаам пропасти нет на кого-что проста замин ба комаш намекашад, ки...