природа

ж 
1. табиат; 
мавҷудот; 
явления природы ҳодисаҳои табиат; 
законы природы қонунҳои табиат; 
беречь природу табиатро муҳофиза (эҳтиёт) кардан 
2. таби­ат (маҷмӯи шароити табиӣ) тропи­ческая природа табиати минтақаи тропики (ҳорра); 
северная природа табиати минтақаи шимол 
3. моҳият, хосият, хусусият, сифат, фитрат; 
природа света моҳляти рӯшноӣ 
4. разг. табиат, хислат, табъ, фитрат, сират, тинат; 
мягкий по природе человек одами нармтабиат, одами хушсират 
5. прост, (происхождение) аслу насаб, зот, фитр, сиришт <> живая природа мавҷудот, олами зинда; 
мёртвая природа табиати беҷон, олами ғайризинда; 
от природы зотан; 
слепой от природ ы кӯри модар­зод; 
в природе вещей моҳиятан, табиатан; 
на лоне природы дар оғӯши (саҳни) табиат, дар ҳавои кушод; 
дитя природы уст. и шутл. зодаи табиат; 
игра ~ы аҷоиботу ғароиботи табиат