почва

ж 
1. хок, замин, гил; 
червоземные, почвы замини сиёҳгил, сиёҳзамин; 
плодородные почвы замини ҳосилхез; 
болотные почвы замини ботлок, ботлоқзамин; 
обработка почвы коркарди замин 
2. горн. маъдани кӯҳӣ, қабати маъдандори замин 
3. перен. замина, асос; 
не имёть под собой почвы асос надоштан 
4. перен. книжн. (область, сфера) соҳа, ҷиҳат <> на почве чего аз (ба) сабаби..., аз таъсири..., дар натиҷаи..., дар асоси...; 
на почве ревности ба сабаби рашк, аз таъсири рашк; 
почва ушла из под ног кого-л., чьйх-л., у кого-л. дар байни замину осмон муаллақ монд; 
выбивать изпод ног кого-л., чьйх-л., у кого-л. касеро маҳруми эътимод кардан; 
зондировать почву қаблан бо вазъият шинос шудан; 
нащупывать (прощупывать) почву для чего пешакӣ санҷида (тафтиш карда) дидан; 
вазъиятро пешакӣ дида фаҳмидан; 
терять почву под ногами ба вазъияти ноҳинҷор афтодан; 
мавқеъ гум кардан; 
стоять на почве чего-л. тарафдори чизе будан