полечь
сов. 1. разг. (о всеху многих) хобидан, хоб кардан (рафтан); дароз кашидан, ёзидан 2. (о многих) ҳалок (кушта, талаф, қатл) шудан; много воинов полегло в бою дар ҷанг бисёр аскар кушта шуд 3. (о растениях) хоб кардан; после ливня пшеница полегла баъд аз сел гандум хоб кард