.
c русского с таджикского

полечь

сов. 
1. разг. (о всеху многих) хобидан, хоб кардан (рафтан); 
дароз кашидан, ёзидан 
2. (о многих) ҳалок (кушта, талаф, қатл) шудан; 
много воинов полегло в бою дар ҷанг бисёр аскар кушта шуд 
3. (о растениях) хоб кардан; 
после ливня пшеница полегла баъд аз сел гандум хоб кард