покорить
сов. кого-что 1. тобеъ (истило, зердаст, мутеъ) кардан, итоат кунондан; покорить страну мамлакатро истило кардан; покорить силы природы қувваҳои табиатро мутеи иродаи инсон кардан 2. перен. мафтун (маҷзуб) кардан; он покорил всех ӯ ҳамаро мафтун кард <> покорить чё-л. сердце шутл. дили касеро рабудан