погодить

сов. разг. 
1. сабр (таваққуф) кардан, чашм доштан, нигарон будан, интизорӣ кашидан 
2. повел. погоди(те) ист(ед); 
погодй, я до тебя доберусь! ҳоло ист, ҷазоятро медиҳам!; 
сабр кун, ба дастам меафтӣ! <> немного погодя баъд аз андак вақт, андак пас, дере нагузащта, ба зудӣ