повод
I м (мн. поводя) ҷилав, лаҷом; натянуть поводя лаҷомро кашидан; вести лошадь на повод у аспро етак карда бурдан <> идти на поводу у кого-л. дастнигари касе будан, инони ихтиёр ба касе додан II м (мн. поводы) баҳрна, ваҷҳ, асос, сабаб; без всякого повода бе ҳеҷ ваҷҳ (баҳона), бе ҳеҷ асос, бе ҳеҷ сабаб; по всякому поводу бо ҳар баҳона <> по поводу чего-л. дар бораи чизе, аз хусуси чизе; дать (подать) повод имкониятдодан, роҳ додан, баҳона ёфта додан; боис шудан