.
c русского с таджикского

охотник

I м шикорчӣ, сайёд; 
охотник на тигров шикорчии бабр, бабргир II м моил, иштиёқманд, ишқбоз; 
дӯстдор, ҳаваскор; 
охотник до цветов гулбоз; 
он охотник побродйть по горам ӯ дӯстдори сайри кӯҳсор аст // уст. \ аскари ихтиёрӣ, фидой