.
c русского с таджикского

отвал

м 
1. (по знач. гл. отвалить 1, 
3) кашида ба як тараф мондан(и), чаппагардонкунӣ, фурӯғалтонӣ; 
ба роҳ даромадан(и), аз бандар баромадан(и); 
отвал грунта грейдером хокгардонӣ бо грейдер; 
отвалу парохода в девять утра киштӣ соати нӯҳи пагоҳӣ аз бандар мебарояд 
2. с.-х. хокгардон; 
плуг с отвалом плуги хокгардон 
3. (пласт земли) кабати чаппашудаи хок 
4. (насыпь) хокреза, хоктеппа, хоктӯда; 
шахтные отвалы хоктӯдаҳои кон <> до отвала (отвалу) то сер шудан; 
кормить до отвала аз ҳад зиёд хӯрок додан, пур хӯрондан; 
наёсться до ~а пур хӯрдан