.
c русского с таджикского

ну

I межд. разг. 
1. (выражает побуждение) кани; 
ну, давайте читать! канӣ, биёед хонем! 
2. с род. мест. 2 и 3 л. ед. и мн. (отстань, отстаньте) биё мон(ед), биё бас кун(ед); 
ну тебя, надоёл! биё мон, безор шудам! // (прочь, долой) дафъ (нест, дур) шавад; 
ну его! равад!, дафъ шавад! 
3. чаще с частицами «и», «уж», «ж» выражает удивление, негодование, иронию аҷаб, аҷиб, заб; 
ну и трус! заб тарсончак будааст! II частица 
1. вопр. чаще в сочет. с частицей «да» (неужели) рост, ростӣ, ба рости; 
я сегодня уезжаю.- Да ну? ман имрӯз меравам,- Ба рости? 
2. вопр. в сочет. со сл. «как» разг. (что, если) агар, магар, канӣ; 
ну, как придет кто-нибудь? агар ягон кас омада монадчӣ? 
3. усил. ҳа, бале, не; 
ведь это неправда? - Ну, конечно, неправда! охир ин нодуруст-ку? - Ҳа, албатта, нодуруст! 
4. разг. (итак, наконец) охир, оқибат, дар охир, пас; 
ну, я пошел хайр, ман рафтам 
5. с неопр. ф. гл. несов. вида разг. (начал, стал) сар кард, бардошт; 
он вошел и ну кричать аз дар надаромада мағал бардошт 
6. прост. (допустим) хайрдия, хайр; 
ты сказал ему? - Ну, сказал ту ба вай гуфтӣ? - Хайр, гуфтам ну да 
1) (как бы не так) умед накун!; 
осон не!; 
2) (разумеется, конечно) албатта, шаке нест, ба рости; 
наход; 
ну и ну! аҷаб!; 
ни тору ни ну прост. аз ҷояш намеҷунбад; 
футы, [нуты]! наход!, ина бинед-а!