надел

м 
1. (по знач. гл. наделить) ҳисса (тақсим) карда додан(и) 
2. ист. қитъа, замини саҳмӣ (қитъаи хурди замин, ки дар Россияи пешазреволютсионӣ ба оилаи деҳқон дода мешуд)