навал
м 1. (по знач. гл. навалить 1, 2) гузоштан(и), бор кардан(и); тӯда (тӯб) кардан(и); (по знач. гл. навалиться 1) зер (пахш) кардан(и); бор шудан(и) 2. (груда, куча) тӯда, тӯб 3. в знач. нареч. навалом чошу пош, болоиҳам; тӯда-тӯда, тӯб шуда; вещи были брошены навалом чизҳо болоиҳам партофта шуда буданд 4. в знач. сказ. безл. прост.