мошна

ж 
1. уст. ҳамён, киса, халтача, қапчуқ 
2. перен. разг. боигарӣ, давлатмандӣ; 
его мошна поистощилась боигарии вай камтар шудааст <> тугая (толстая) мошна кисаи пур аз пул, ҳамёни таранг, сарвати калон; 
набить мошну кисаро пур кардан; 
бой шудан; 
тряхнуть мошной ҳамёнро калон кушодан, ҳотам шудан, пули зиед сарф кардан