крайность

ж 
1. интиҳо, ниҳоят, ифрот, ғоят; 
впадать в крайность аз ҳад гузаштан, ифрот кардан; 
резкие крайности чизҳои бағоят мухолифи якдигар; 
от одной -крайности к другой ифроту тафрит 
2. уст. (тяжёлое положение) ҳолати вазнин, ҳолати бад // (нужда) мӯҳтоҷӣ, ноилоҷӣ <> до крайности аз ҳад зиёд, ниҳоят, ба дараҷаи ифрот, бениҳоят; 
он был до крайности молчалив ӯ ниҳоят камгап буд; 
по крайности прост. ақаллан, дар ҳар ҳол, ҳеҷ набошад; 
довести до ~и кого-л. тоқати касеро тоқ кардан