дурак
м 1. разг. аҳмақ, аблаҳ, девона, суррй // бран. аҳмақ (дашном) 2. тк. с отриц. не дурак в знач. сказ. с неопр. разг. усто; устухон надорад; он не дурак поспать вай ба хобидан усто; он выпить не дурак вай ба нӯшидан устухон надорад 3. ист. (шут) масхарабоз, ширинкор 4. мн. дуракй карт. дуракбозй <> дурак ом 1) (глупец) аҳмақи гузаро 2) дар ҳолати нобоб (ногувор); он сидёл в гостях дурак ом ӯ дар меҳ-монй дар ҳолати ногувор менишаст; валять (ломать, корчить) дурак а прост. 1) (дурачиться) бачагй (гоҷй, масхарабозӣ) кардан 2) (делать глупости) беақлӣ (аҳмақӣ) кардан 3) (притворяться иепонимающим) худро ба нодонӣ задан; 4) (бездельничать) бекорхӯҷагӣ кардан; нашёл (нашлй) дурака! ирон. аҳмақат(он)ро ёфтӣ (ёфтаед)!; оставить в дураках 1) карт. бурдан, гӯл задан 2) фиреб (фанд) додан