.
c русского с таджикского

дурак

м 
1. разг. аҳмақ, аблаҳ, девона, суррй // бран. аҳмақ (дашном) 
2. тк. с отриц. не дурак в знач. сказ. с неопр. разг. усто; 
устухон надорад; 
он не дурак поспать вай ба хобидан усто; 
он выпить не дурак вай ба нӯшидан устухон надорад 
3. ист. (шут) масхарабоз, ширинкор 
4. мн. дуракй карт. дуракбозй <> дурак ом 
1) (глупец) аҳмақи гузаро 
2) дар ҳолати нобоб (ногувор); 
он сидёл в гостях дурак ом ӯ дар меҳ-монй дар ҳолати ногувор менишаст; 
валять (ломать, корчить) дурак а прост. 
1) (дурачиться) бачагй (гоҷй, масхарабозӣ) кардан 
2) (делать глупости) беақлӣ (аҳмақӣ) кардан 
3) (притворяться иепонимающим) худро ба нодонӣ задан; 
4) (бездельничать) бекорхӯҷагӣ кардан; 
нашёл (нашлй) дурака! ирон. аҳмақат(он)ро ёфтӣ (ёфтаед)!; 
оставить в дураках 
1) карт. бурдан, гӯл задан 
2) фиреб (фанд) додан