дно

с 
1. тк. ед. таг, таҳ, қаър; 
на дне моря дар қаъри баҳр; 
дно оврага таги ҷарӣ; 
дно окопа таги хандақ 
2. (мн. донья) таг; 
дно стакана таги стакан; 
со дна корзины аз таги сабад <> золотое дно кори сердаромад; 
ганҷи беранҷ; 
вверх дном чаппагардон, вожгун(а); 
перевернуть всё вверх дном алғав-далғав кардан, поскуно кардан; 
до дна то таг, то охир, тамоман; 
выпить (испить) |горькую чашу до дна азобу уқубати бисёре кашидан; 
талхии зиндагиро чашидан; 
достать со дна морского (моря) аз таки замин бошад ҳам ёфтан; 
идтй ко дну 
1) ғарқ шудан 
2) ҳалок (нобуд) шудан; 
попасть (опуститься) на дно радди маърака шудан; 
пустить (отправить) на дно ғарқ кардан; 
ни дна, ни покрышки кому прост. бало (арвоҳ) занад