густо

нареч. 
1. ғафс, ғулй, зич, ҷафс; 
деревья посажены г. ниҳолҳо зич шинонда шудаанд 
2. ғализ, камоб 
3. ғафс, бисёр; 
гг посыпать хлеб солью ба болои нон ғафс намак пошидан 
4. в знач. сказ. безл. разг. анбӯҳ (моломол, бисёр, фаровон) аст; 
то густо , то пусто погов. » гоҳ пури пуру гоҳ холии холӣ <> густо покраснеть суп-сурх шудан (аз хщолат)