грех

м 
1. рел. гуноҳ; 
впасть в грех ба гуноҳ мондан, гуноҳ кардан 
2. гуноҳ, хато, кӯтоҳӣ; 
грехй молодости айбҳои айёми ҷавонӣ; 
был грех кӯтоҳӣ шуда буд 
3. хато, камбудӣ; 
в его работе есть грехй дар кори вай камбудӣ ҳаст 
4. прост. (беда, несчастье) фалокат, офат; 
случился грех фалокат рӯй дод 
5. в знач. сказ. с неопр. разг. (нехорошо, грешно) айб аст, нағз не; 
грех тебе так говорйть! ин тавр гуфтанат айб аст (нағз не)! // с отриц. (хорошо бы, неплохо бы) айб надорад, нағз мешуд; 
не грех теперь и отдохнуть акнун дам гирифтан ҳам айб надорад <> недолго и до греха фалокат аз таги пой мехезад; 
смертный грех гуноҳи азим; 
[и] смех и грех ҳам хандаи кас меояд, ҳам гиряаш; 
как на грех гӯё қасдан, қасд кардагӣ барин; 
[подальше] от грех а аз бало ҳазар; 
г - ом пополам ба зӯр, ҳарому ҳариш; 
- попӯтал шайтон васваса кард, ба гапи шайтон даромад; 
брать (взять) грех на душу гуноҳро ба гардан гирифтан; 
чего греха тайть бояд иқрор кард, росташро (ҳаққи гапро) гуфтан даркор; 
страшна как смертный грех хунукбашара, бадафт, афташ ҷаҳаннам барин; 
кто без ~а моҳ ҳам беайб нест