выучка

ж 
1. (по знач. гл. выучить ) разг. омӯзиш, таҳсил, таълим; 
пойти на выучку к кому-л. барои таълим пеши касе рафтан 
2. (навыки, умение)малака; 
воинская выучка малакаи ҳарби