вон
II частица разг. 1. указ. ҳу ана, мана; вон та деревня ҳу ана он деҳа 2. усил. ана; вон ты куда мётишь! ана ту чӣ мақсад доштай!; вон ты какой обйдчивый! ана ту чй хел зудранҷ будай! вон вон [оно] что! ана гап дар куҷо будааст!; ҳамин тавр гӯед! I нареч. разг. 1. берун, ба берун; выгнать вон берун рондан, ҳай кардан, пеш кардан; вынести вон из комнаты аз хона берун баровардан 2. в знач. межд. дур шав, гум шав, дафъ шав, нест шав; вон отсюда! гум шав! <> дух вон [у (из) кого-л.] прост. ҷонаш баромад; из ума (из головы, из памяти) вон аз хотир баромад, фаромӯш шуд; из рук вон плохо бисьёр бад, аз ҳад зиёд ганда; бади бад, гандаи ганда; из ряда вон выходящий ғайриоддй, фавқулодда; из кожи вон лезть бисьёр кӯшиш карда ҷон коҳондан (кандан)