.
c русского с таджикского

воля

ж 
1. ирода, ихтиёр; 
сила воли қувваи ирода; 
твёрдая воля иродаи матин 
2. талаб, орзу, хоҳиш, ком; 
воля нарбда хоҳиши халқ; 
испблнить чью-л. волю хоҳиши касеро ба ҷо овардан 
3. озодӣ; 
выпустить птйцу на волю паррандаро озод кардан (сар додан) 
4. уст. прост. озодшавӣ аз ҳуқуқи крепостноӣ 
5. взнач. нареч. волей, волею прост. бо ихтиёри худ, бидуни маҷбурият <> воля ваша ихтиёратон, майлатон, ихтиёр доред, ихтиёр дар дасти бахтиёр; 
волею судеб книжн. тасодуфан, гардиши фалак, аз қазо; 
на воле прост. берун, дар берун, дар ҳавои тоза; 
на волю прост. берун, ба берун, ба ҳавои тоза; 
с воли прост. аз берун; 
по доброй воле бо ихтиёри худ, ихтиёран; 
последняя воля хоҳиши охирин, васият, васияти вопасин; 
люди доброй воли одамони поквиҷдон (некирода); 
брать (взять) волю над кем-чем худсарона рафтор кардан; 
дать волю кому-л. касеро ба ихтиёраш мондан (монондан); 
дать волю чему сар додан; 
дать волю чувствам инони ҳиссиётро сар додан; 
дать волю слезам гирья карда сар додан; 
дать волю рукам 
1) даст задан, даст расондан, даст дароз кардан 
2) кӯфтан, задан, занозанӣ кардан