вольно
в знач. сказ. кому с неопр. разг. ихтиёр доштӣ (доштед, дошт ва ғ); охир, ...-ку (ба касе гуфта мешавад, ки дар ягон бобат гунаҳкор бошад); вольно вам было не слушать гӯш мекардед мешудку 1. нареч. озодона, бемалол, сабук; вести себя бемалол рафтор кардан 2. (команда) вольно <> вольно или невольно хоҳӣ-нахоҳӣ