.
c русского с таджикского

блаженный

(блажен, -на, -но) 
1. хушбахт(она), хушҳол, саодатманд(она), масъуд, масрур(она), осуда; 
блаженная улыбка табассуми масрурона 
2. тк. полн. ф. разг. (глуповатый, чудаковатый) девонанамо, аҳмақнамо, аблаҳнамо Ц в знач. сущ. блаженный м, блаженная ж девонаавзоъ, ҷиннибашара <> блаженной памяти уст. марҳум, раҳматӣ; 
в блаженном неведении находйться (быть) дар ғафлат будан