блаженный
(блажен, -на, -но) 1. хушбахт(она), хушҳол, саодатманд(она), масъуд, масрур(она), осуда; блаженная улыбка табассуми масрурона 2. тк. полн. ф. разг. (глуповатый, чудаковатый) девонанамо, аҳмақнамо, аблаҳнамо Ц в знач. сущ. блаженный м, блаженная ж девонаавзоъ, ҷиннибашара <> блаженной памяти уст. марҳум, раҳматӣ; в блаженном неведении находйться (быть) дар ғафлат будан