.
c русского с таджикского

аршин

м уст. оршин, олчин, газ (
1. андозаи дарозӣ, ки ба 71 см баробар аст 
2. ҷадвали андозаи дарозии мазкур) <> видеть на три (на два) аршина под землёй (под землю, в землю) дар таги бӯрё чунбидани морро фаҳмидан; 
бисёр зирак (ҳушёр) будан; 
как (будто, словно, точно) аршин проглотил хода хӯрдагӣ барин; 
мерить на свой аршин бо гази худ чен кардан; 
бо паймонаи худ андоза кардан