аршин
м уст. оршин, олчин, газ ( 1. андозаи дарозӣ, ки ба 71 см баробар аст 2. ҷадвали андозаи дарозии мазкур) <> видеть на три (на два) аршина под землёй (под землю, в землю) дар таги бӯрё чунбидани морро фаҳмидан; бисёр зирак (ҳушёр) будан; как (будто, словно, точно) аршин проглотил хода хӯрдагӣ барин; мерить на свой аршин бо гази худ чен кардан; бо паймонаи худ андоза кардан